Saxon-Brunswick Successors of the Piasts (Monarchy of Poland)

Szerzyć miłość

The arms of Piast Oels, from the Piast’s last Sovereignty in Poland (at Silesia). 

The arms, the Oels family name, the property, and the territory of this Principality was officially inherited by the ruling prince of Brunswick as family of the last Piast Princess. These estates have remained in the spelling of the names, and is a valid matter of international law. Brunswick-Oels was violently annexed by Prussia, however it remains with rights to Wolfenbuettel.

For more than 1,000 years Brunswick(Wolfenbuttel) keeps a continual claim of blood rights as the Representatives of the Piast estates. 

 

“BRAUNSCHWEIG-OELS”:

 

 

 

 

Oficjalne połączenie ze skrzydlatymi huzarami

 

 

 

 

An important component of the Black Brunswickers personal Imperial army that defeated Napoleon.

 

The Duke of Brunswick, as general of this guard, was also commander-in-chief of all allied armies against Napoleon (as well as recognized by the de jure King of France to have supremacy of the armies of France). These official titles ‘GeneralFeldMarschal’ held by the Duke, outranked the three Emperors(Austria, Prussia and French) in Imperial law. This was not only a titular right to wield the Imperial sword for 1,000+ years (the Dynastic Brunswick arms and names are on multiple Imperial German and Piast swords of the Emperor). This rank was also factually used and recognized in all the armies of Europe.

At the inner core of the Senior Duke’s army was the Ulan (Polish Winged Husaria). The modern version of the Piast Husaria lances and ceremonial regalia were still used on the field of battle to charge in the wars of Napoleon. They were Headed by the Dukes of Brunswick, who charged from the front of their formation. These authentic warriors were raised from the Piast Imperial Allold by blood right of the Brunswicks, from their Principality in Poland known as Wolfenbuettel-Oels or the Brunswick-Oels Principality. In 1776 the traditions and status of the winged Polish hussars had officially passed onto the Ulans. This was recognized by all Polish accounts in the sacred tradition.

In 2009 HMSH Stephen MK d’Guelph Brunswick (1867 cadet branch, 1935 successor House of Wolfenbuttel-Brunswick) had met with the officers of the present ducal guard at Wolfenbuttel. He participated with the guard in uniform, and celebrated the 200th anniversary of the restored Brunswick Guard (Herzoglich feldkorps) which Napoleon had destroyed. 90% of this guard was raised from the Oelsnica (Silesian Piast) Principality. At the event Stephen reasoned with the current representatives, argued, and put a legal notice of rightful Brunswick inheritance, to several in attendance.

Most did not know there was a falling out of this guard with their true Duke in 1830. It was in the 16th year of the restored reign of the rightful duke of Wolfenbuttel Brunswick. This guard apparently sided with a new illegal constitutional parliament and version of the state, presided over by England and an illegal Regent (William). Some say the independent Brunswick parliament directed them under the Regent. Nevertheless, the several illegal occupations, including by Prussia, were mostly rejected by the Brunswick Parliament. However these were 100% rejected by the House of Wolfenbuttel (in official protests as acts of war) presided over by the Chief Duke in exile. Within the Brunswick city (principality) most did not understand they were still supporting this wrongful junior branch *Hanover rather than the elder *Wolfenbuettel. The notice of rightful succession was recorded at the great celebration, with a crowd of over 20,000 people there in Wolfenbuettel. The Wolfenbuttel city has remained the domicle of the rightful chief capital principality of the Dukedom (mini-Empire) for most of the last 500 years.

The Piast Dynasty is one of several other Dynasties of which Wolfenbuttel holds the Chief rank. (Culmination of the Imperial Dynasties of Este, Guelph, Romanov, Witukindischer, Billungischer, Ottonian, East-Frisian, Yngling, Gothia). Today East Frisia, as well as East Saxony /Eastphalia have legal contracts of inheritance for the family of Wolfenbuttel (who never made business with the illegal entities created by the junior branch of Hanover during a limited Regency).


Zgodnie z Piastowskimi zasadami sukcesji linie żeńskie mogą dziedziczyć także wtedy, gdy nie ma samców. Zostało to przyjęte jako prawo w Polsce.

Polski król Ludwik z dynastii Piastów uzyskał zgodę skonfederowanej szlachty (Regnicolae Regni Poloniae), obiecując, że po jego śmierci przyjmie jego córki jako królewskie spadkobierczynie Polski.

Na spotkaniach całej „wspólnoty królestwa” stwierdzono, że córki ostatniego monarchy piastowskiego mogą odziedziczyć wszystko.
In the Polish system, all Royals needed this consent, whether hereditary males or not. This mainly emphasizes the lengths the Piast House was able to exert the practice of the House law for female line inheritance. The whole assembly of the Polish true state had consented to the honoring the Piast code of Female succession, and this would remain valid in the succession of the line of the Brunswick Silesian-Piast Principality of Olesnica. 

BRUNSWICK BYŁ JEDYNYM PRAWDOPODOBNYM następcą PIASTÓW

(przedmiotowe dziedziny to Polska, Galicja-Wołyń, Mazowsze, Śląsk i Czechy) ''

 

Mało znany - musimy podnosić świadomość!
Wiele z tego nie jest dobrze znane, ponieważ ród Brunszwik został zniesiony za to, że był zbyt antyhabsburgski, antypruski i prowadził najwięcej wojen z Napoleonem i Francją. Te większe walki należą do wielu innych niedawnych sytuacji politycznych, które sprawiły, że temat stał się mniej znany.Wynik obrazu dla Ułan Huzar Brunszwik

Sukcesja Piastów Brunszwickich musi być jeszcze raz szeroko rozpowszechniona, aby świat wiedział, że sukcesja została dokonana poprzez małżeństwo przez linię żeńską z ostatnią księżniczką piastowską. To ostatnie dziedzictwo Piastów Oels zostało odziedziczone aż do naszej linii jako następca siostrzeńca i pierworodna głowa rodu Brunszwickiego. Jednak w tym artykule pokażemy również Piastom (w tym Gryfom) jeszcze kilkanaście innych linii. Na najwcześniejszym powstaniu Domy Brunszwickie (zarówno nowe, jak i starsze) byli potomkami Piastów, głównymi udziałowcami Brunszwiku. Piastowscy szlachcice ożenili się z szefami rodów Brunszwicko-Lüneburskich (Wolfenbuettel), a ich dzieci poślubiły kilku Piastów i Polaków. Oels jest ustaloną sprawą dziedziczenia prawa międzynarodowego, ale pokazujemy tutaj więcej dowodów, które umacniają nie tylko prawa Brunszwik pochodził od Piastów, ale prawa Piastów często pochodziły z Brunszwiku. Dlatego na wielu płaszczyznach bezsporne jest roszczenie Brunszwików do dziedziczenia Piastów jako jedynych prawdopodobnych następców.

Presently the de jure government of Olesnica Poland (Piast Alloidial Realm) continues to operate in exile and is valid according to the most skeptical attorneys of international law. All has been confirmed against the greatest contests of prescriptive law, house law, and in international law. These Silesian royal titles continue to be used not only by Brunswick, but also Saxony. This article is mainly to revive awareness. We cannot have these truths forgotten by the major population for too much longer. The longer it goes without being discussed or understood, the less relevant it may be to restoring the de jure Polish Nobility to their rightful places in society.

For this reason every person plays an active role in the monarchy at this stage by raising awareness of the Piast successor house. Raise the Brunswick-Oels banner high, just as the Ulan Hussaria did in many battles for Brunswick. The Ulans ceremonial guard continues to do parade events, renactments, weddings and participate in other royal celebrations. 

 

Pomerania (and Stettin) was also well known as a Brunswick stronghold until Napoleon.

 

The crested Brunswick coat of arms (with Stettin shield upper right)

Arms painted after the accession in Lüneburg of Otto and Friedrich in 1434

 

The caption reads:  Otto post Otto regnabit tercius Otto herzog von Brunswick

The main crested coat of arms is surrounded by the arms of honburg, stettin, halbermond, ebertstein, cronstorff welffen.

 

 

 

 

In the earlier periods Pomerania was held as a fief from Saxony. This was well known that in the 1160s-1170s the Dukes of Pomerania performed their duty as vassals who assisting Henry the Lion in war. They ultimately capitulated to the German Emperor to become protected as Imperial princes during the Empire’s war against Henry the Lion.

Brunswick was long established in Stettin as Governors, which continued through to the bloody Napoleonic war which claimed the lives of nearly a dozen Dukes in the battlefield. In the 1500s Brunswick dukes who already had much Piast blood, were also born into the Pomeranian Piast Griffin house. The House Gryfici (Świebodzice) of Piast Nobility. We also have records well into the 1200’s of this branch of Piasts marrying into the Royal House of Brunswick.

Matylda z Brunszwiku-Lüneburga (1276-1318) przez małżeństwo z księciem piastowskim śląskim Henrykiem III głogowskim urodziła dziewięcioro dzieci, siedmioro z nich zostało monarchami panującymi w Polsce (głównie piastowskie śląskie królestwa). Pozostała regentką wszystkich królestw piastowskich po śmierci męża (poza Głogowem, który podarował jej w testamencie Henryk III jako posag) do 1312 roku.

Barnim III (ok. 1300 – 14 sierpnia 1368), panujący książę pomorski-szczeciński Gryf Piast, poślubił Agnieszkę Brunszwicką, pierwsze dziecko Henryka II d'Greece z Brunszwiku, z którego wywodzi się ta gałąź Gryfów Piastów. 

Zofia Pomorska, córka księcia pomorskiego Warcisława VI (Piastów Gryfitów), w 1388 wyszła za mąż za księcia Brunszwiku i Lüneburga Henryka Łagodnego. Wstąpił na tron w 1400 roku. Oni (zarówno księżna Zofia polska, jak i książę Henryk Łagodny) są protoplastami wszystkich kolejnych spadkobierców brunszwickich, dzięki czemu ród brunszwicki jest co najmniej w połowie piastowski.

In the 1400’s are several more examples, such as Duke Casmir of Pomerania marrying duchess Katherine of Brunswick-Luneburg(daughter of Bernard I, the brother of Emperor Frederick of Brunswick, which is the direct line of today’s family), and after her death he married her niece Joanna of Brunswick-Grubenhagen. Then she in like manner married Barnhim, the Duke of Pomerania. 

Oczywiście w przypadku panujących książąt Brunszwiku w Szczecinie wyjaśnia to, dlaczego od 1300 do 1500 roku kilku burmistrzów i członków Rady Miejskiej Szczecina nosiło nazwę Brunsvik. Węgierscy hrabiowie Brunswik de Korompa mają za sobą długą historię bycia z tej pomorskiej gałęzi, oddziału kadetów w Brunszwiku. Tak więc kadeci z Brunszwiku zostali włączeni do węgierskiej szlachty. Więcej informacji: http://familypedia.wikia.com/wiki/Brunswik_von_Korompa_family

Henry V Forefather of the Brunswick-Luneburg (Present ducal house-in-exile)

Prawdopodobnie jednym z najważniejszych małżeństw zabezpieczających starszy ród Brunszwik do nowszego (założonego w 1465 r.) Jako szlacheckiego domu piastowskiego była Katarzyna (Katarina) Pomorza-Wolgast. Była córką księcia pomorskiego Eryka II (Gryfy Piastowskie). W 1465 roku poślubiła Henryka IV, księcia Brunszwiku i Lüneburga. Wstąpił na tron w 1473 roku. Założył obecny dom Brunswick-Wolfenbuettel, który rządzi do dziś. Jej syn Henryk V został księciem Brunszwiku i Lüneburga, zgodnie z którym do dziś pozostaje jedyna linia, która może wyłonić starszego monarchę, rządzącego starszą linią dynastyczną rodu Brunszwik i Lüneburg, ze wszystkimi subksięstwami.

Drugą żoną Henryka V była Zofia Jagiellońska (Brienne regentka Jerozolimy), córka Zygmunt I Jagiellończyk, król Polski (który zapoczątkował „polski złoty wiek”) i została księżną Brunszwiku. Jej pasierb Julius był księciem-biskupem Minden. On, podobnie jak jego ojciec, został także księciem Brunszwiku-Wolfenbuettel, rządzącym księciem Lüneburgiem i Calenburgiem od 1568 do 1584 roku.

The Duchess Clara of Brunswick and Pomerania, born 1550, was Daughter of Duke Francis of Brunswick and Luneburg Gifforn. She married Bogislaw XIII of Pomerania. She was the mother of the very last ruling Piast Dukes of Stettin and Pomeriania (or Griffin Piasts). One of her sons also married again to a Brunswick royal. Her son Duke Ulrich of Pomerania married Hedwig of Brunswick-Wolfenbuettel. She had the following children to Duke Bogislaw XIII:

Clara died in 1598. 

Widzimy więc, że od szczytu suwerenności Brunszwickiej do chwili obecnej szlachta polska pozostaje ważnym elementem rodziny. Dotyczyło to nie tylko oddziałów pomorskich, ale także Piastów śląskich, a nawet polsko-litewskich Jagiellonów.

Nie tylko młodszy syn Bogisława XIII, ale także jego najstarsza córka księżniczka Klara Maria Pomorska wyszła za mąż za szlachty Brunszwickiej, księcia Augusta Młodszego z Brunszwiku-Wolfenbuettela, który w ostatniej połowie życia od 1635 r. dom. Nie urodziła mu dziedzica, chociaż po jej śmierci jego następna żona wydała mu kilku. On i kilku innych małżonków z Brunszwiku ostatnich szlachciców piastowskich przeżyło ich jako ostatecznych spadkobierców Piastów. Brunszwik odziedziczył ostatnią suwerenność Piastów, zarówno imienną, jak i posiadłością, aż do aneksji Prus. Od tego czasu Brunswick-Wolfenbuettel działa jako rząd na uchodźstwie.

Leading professors of Francofurtanae University also wrote among the illustrious Nobility of Brunswick, was the succession of the Dukes of Pomerania and Stettin. More materials came forward as this university published in latin, on our ancestry as successors of Charlemagne, and of the Italian Kings, of Ferrara, Saxony, Bavaria and even the Nobility of Carinthia! (as of course is more widely affirmed by the specialist historians on the Este / Azzo House Nobility). It should be noted that 5 of the last 5 dukes of Pomerania and Stettin were dukes of Brunswick, of this line mentioned in the text. Our house being the only survivors of this branch of the Piast Griffin Nobility, not only the sole successors of the Silesian Piasts as is our name and sovereignty still valid legally in international law, the principality of Oels-Bernstadt. Page below is from »Genealogia Illvstrissimae Domvs Dvcvm Brvnsvic. Et Lvnaebvrg. Continva Patrvm Serie, Svpra Septintos [!] Annos, e regio Langobardorum sanguine, repetita, Ad Illvstrissimos Principes Ac Dominos, D. Ivlivm Ducem eius familiae clarißimum, & D. Ernestvm Lvdovicvm Ducem Pomeraniae, hujus generum ”
Pankraz Krüger. Opublikowany 22 grudnia 1576

 cały dokument można przeczytać pod tym adresem URL https://play.google.com/store/books/details?id=mqlFr_RlNo8C&rdid=book-mqlFr_RlNo8C&rdot=1

The Last Griffin Piast Duke and the Prince-Bishops

Bogislaw XIV was the last ruling duke of Pomerania.
Duchess Anna of Pomeriania married into a conflict marriage of the French Princely House of de Croy. Her son did succeed into some Dynastic titles of the Prince Bishopric of Cammin, as Lutheran Administrators in Brandenburg. However he did not hold title of the Duchy. So his mother was considered the last member of the dynasty.

Pomeranian Prince-Administrators (“Bishops”)

In 1634, the last Duke, Bogislaw XIV had abdicated without clear succession resulting in a constitutional power struggle between his relatives and the governing council. With the constitutional issues unresolved, no recognized male issue, and virtually all of Pomerania occupied by Swedish and imperial troops, Bogislaw died in 1637. The conflicts and issues surrounding the personal and constitutional succession and general future of Pomerania as a dukedom were of such gravity and complexity that they resulted in the postponement of the burial of Bogislaw’s body for almost 20 years.

The succession to his lands was mainly between George William, Elector of Brandenburg, the heir under a pact between the two families in 1464, and his brother-in-law Gustavus AdolphusKing of Sweden, who had occupied much of Pomerania on entering the Thirty Years’ War in 1629. According to Bogislaw’ last will, in case of no succession with the House of Pomerania, his lands were to pass to Sweden, not to Brandenburg-Prussia. Both, Sweden and Brandenburg, exploited not only their position as superior military and occupying powers but also the succession conflicts within the House of Pomerania itself. Therefore, when the allocation of territory was decided at the Peace of Westphalia which concluded the war in 1648, Pomerania was carved up and the territories were split between Sweden and Brandenburg. This meant that the Peace of Westphalia marked the end of Pomerania as an autonomous, political entity.

On 25 May 1654, almost seven years after Pomerania had lost her independence and only after Bogislaw’s wife Elisabeth of Schleswig-Holstein-Sonderburg had died, could Bogislaw’s body finally be put to rest in Stettin.

After this Griffin Piast house was extinguished at the death of Anna de Croy, the rule of Brunswick at Stettin (as Governors) was the status quo till the 19th Century. Although many wars against France, against Austria, and even Brunswick against Prussia and the coupe’s of Russia, Courland, and Poland; this did not slow down the original Brunswick preminence in the last Piast strongholds. The status was secured mainly by family inheritance that go back to when the original fiefs of Pomerania and Mecklenburg were created by Henry the Lion (the House of Brunswick) as vassal states of his Stem Duchy (Dynastic estate, as rightful property inheritance, the rights of Brunswick governance had always been more valid than Imperial claims).

 Duke Philip II, one of the last Piast Royals, also was a duke of Brunswick-Lunenburg[cadet].

Filip II wraz z siedmiorgiem rodzeństwa byli ostatnimi z tej linii Piast Royals. Wszyscy byli członkami rodziny królewskiej z rodu Brunszwickiego przez swoją matkę i licznych przodków z Brunszwiku.

Kilku kolejnych gubernatorów Szczecina było książętami Brunszwiku-Wolfenbuettel.

August Wilhelm, książę Brunszwik-Wolfenbuettel-Bevern, był gubernatorem Szczecina aż do swojej śmierci w 1781 roku. Ponad pół tuzina książąt Brunszwiku sprawowało już władzę w regionie.

Charles Wilhelm Ferdinand, książę Brunszwik-Wolfenbuettel, był głównodowodzącym wojsk sprzymierzonych HRE [Austrii] i Prus. Zginął od rany postrzałowej odniesionej na polu bitwy pod Jeną.

Friedrich Wilhelm, książę Brunszwik-Wolfenbuettel, dowódca głównej armii pruskiej w Auerstedt, został ciężko ranny i musiał opuścić bitwę, w wyniku czego w 1806 roku doszło do kapitulacji Szczecina.

 

BRUNSWICK-WOLFENBUETTEL-OELS

jat jest nadal widoczne w historii, a nasze nazwisko Brunswick-Wolfenbuettel-Oels
Since 1785 this last Piast Family title has been officially in international law, recognized as Brunswick Dynastic inheritance, with sovereign claims since then remaining uninterrupted through to today. No matter of the de facto usurping states, in international law Brunswick remains legal (de jure) princes in exile. This is confirmed on numerous measurements of soveriegnty, and there is so much evidence it really tips the scales. The sovereignty of Brunswick was printed in the money/ minted coins, maps, history books, and most of all, demonstrated publicly in the titles, the family name, and armorial bearings of the House of “Brunswick-Wolfenbuettel-Oels”. This title of Oels and Oelsnica-Bernstadt is also co-defended by the living Sovereign Royal House of Saxony. The de jure King of Saxony co-defends these living family rights and continuation of Oels to be a living sovereign principality. The de facto regimes now occupying the zones have not been recognized as legitimate. There are minted many coins over the centuries commemorating the continuation of the Piast dynasty, and now in the House of Brunswick. These all reached a wider circulation among the subjects, with the understanding that the last Piasts have continued. For example, the marriage who continued the line, celebrated in the coins etc (depicted herein).

 (Penny Cyclopedia 1850)

Nasz Dom pozostaje liniowymi spadkobiercami pierwotnej aloidalnej dynastii piastowskiej, wysokiej szlachty piastowskiej, z Księstwa Oels-Bernstadt. Tytuł rodzinny przechodzący na Potomka naszego Domu, Stefana Michała II. Przejście do naszego domu nastąpiło pierwotnie przez małżeństwo ostatniej ocalałej księżnej piastowskiej w 1647 r., kiedy to zstąpiła ona ze swoim mężem, księciem Sylwiuszem Nimrodem Wirtembergii, założycielem linii wirtmbersko-oelskiej.

Kiedy ta starsza linia Piastów (Śląsko – Oelsnicka itp.) została uznana za wymarłą w 1695 roku, nie miało to żadnego wpływu na dom, prawo do niewiedzy wielu. Prawo Domowe zawsze dopuszczało kobiety i nie miało ścisłego prawa saliańskiego, zgodnie z którym dziedziczenie otrzymują tylko pierworodni. Automatycznie, zgodnie z prawem, przechodził na kolejnych prawowitych spadkobierców. Kiedy ostatni mężczyzna zmarł w 1679 r., tytuły miały już pomyślnie przechodzić na kolejnych członków rodziny, którzy byli w linii sukcesji. Przeszły one jednak zgodnie z wcześniejszymi domami konfederackimi Piastów. Najpierw aloid z Oelsnicy przeszedł do Domu Czech (Münsterberg), a następnie do Wolfenbuettel-Brunswick. 

Dla Polski dziedziczenie Piastowskiej linii żeńskiej zostało formalnie przyjęte w deklaracji radomskiej z 27 listopada 1382 r., w imieniu „panów i całej gminy” Wielkopolski. Izba już praktykuje otwarte podejście w tej sprawie, często dzieląc domeny równo między wszystkich synów lub innych spadkobierców. Stanowiło to wyraźny kontrast ze ścisłymi regułami sukcesji primogenitury Agnatic. Można było wybrać spadkobierców, co nie umniejszało pokrewieństwa. Dzięki tej metodologii miało to miejsce w prawie międzynarodowym, utrata kontroli nad większym narodem na rzecz innych książąt, jednak struktura domu utrzymywała dostępną sukcesję krwi dla linii żeńskich i innych odległych linii kadetów, takich jak te z Wolfenbuettel Brunswick, który później, podobnie jak linie, wyginął. Tak więc połączenie silniejszej taktyki Primogeniture wśród rodziny ich rówieśników (Brunswick) doprowadziło do ostatecznego ponownego dziedziczenia ziem ich przodków, Oleśnicy. 

Piastowie byli przez pewien czas władcami Czech iz tego powodu przeszli najpierw na nich. Książę piastowski Bolesław I Chrobry, który został pierwszym królem Polski, był także panującym księciem Czech. Jego synowie zastąpili go również w tych tytułach. Czeska rodzina królewska była już od dawna ugruntowana jako ród paroski Królewskiego Domu Polski, Piastów. Wiktor Starszy Książę Münsterberg (Dom Królewski Czech) znacznie rozszerzył te więzy rodzinne z Piastami, podobnie jak jego ojciec, król czeski Jerzy. 

W czasie, gdy sukcesja Oelów wróciła w ręce czeskie, Wiktor wzmocnił to piastowskie prawo dziedziczenia kilkoma małżeństwami. Poślubił Zofię, córkę księcia cieszyńskiego Bolesława II Piastów Śląskich. Jego córka wyszła za księcia Piastów Śląskich Kazimierz II z Cieszyna, który urodził mu Fryderyka Cieszyńskiego i Wacław II książę cieszyński. Siostra Wiktora Ludmiła wyszła za księcia Piastów Śląskich Fryderyk I Legnicki. At this same time of this passing of Olesnica these many interesting details transpired which evidence the closeness of the Silesian Piast house with that of Munsterberg (Bohemia). From 1495 till 1695 Oelsnica remained subordinate to it’s Piast House of Silesia, although it had been put under the rulership of the Bohemian House of Munsterberg. The Piast allegiances were evident from the very start. From 1488 till 1498 Ludmilla had assumed the regency of the Piast Duchies of Chojnow, Legnica and Lubin on behalf of her minor sons. According to the will of her Piast husband Frederick I, she also was given the direct sovereignty of Brzeg and Olwa to hold herself. After the death of her father (King George) in 1471, his widow proposed Prince Vladislaus (eldest son of King Casimir IV of Poland) as his successor. Shortly after, the Polish prince became in King Vladislaus II of Bohemia, and after having succeeded Matthias Corvinus in 1490, he also reigned as King of Hungary. Although King of Hungary, still Silesia and Moravia was retained in the hands and titles of the Corvinus family. History says this competing Hungarian Royal line went extinct in the deaths of the children of John Corvinus. 

This line of Piasts, descendant of the Polish, Hungarian and Angevin Imperial lines, had passed down the succession of the house with the successors of Munsterberg, in Wurtemberg-Oels for Centuries. Finally when that (Württemberg) male line became extinct in 1792, it went as per the original Piast House law, that the Piast inheritance can pass by choice, and by female branches. So it passed to the last daughter and heiress Sophia Frederica Charlotte, to her husband Duke Frederick Augustus who died in 1805. Dying childless, per house law the estates go to the firstborn of the sovereign royal house. So it passed it to the heir apparent, firstborn prince of Wolfenbuttel (who in 1806 when his father was killed in battle, he became the ruling prince of Wolfenbuttel-Luneburg and Wolfenbuttel-Brunswick Monarchy). So Duke Frederick William of Brunswick, from whence has continually been in the House of Brunswick-Wolfenbuettel. This principality of Oels to this day, remains a valid sovereign title in international law as a de jure principality of the Brunswick-Wolfenbuettel-Oels government in exile.

This Silesian (and Griffin) Piast family name of Oels and coat of arms are continually used by the House of Wolfenbuttel-Brunswick, as the chief bloodline heirs of this branch. The heirship continued although there have been many occupations, including by Prussia. The occupations and usurpations have always been met with the strong legal protests, affirming the estates remain for the heirs pursuant to public, dynastic house law, treaty and international law.

Several of the present and valid Suffrage populations of Brunswick-Wolfenbuettel (d’Este-Guelph) lay just outside our Silesian principle realms in the name and titles of our house. These recognized Piast family inheritance realms included.

Tytuły piastowskie obejmowały m.in.

Król Polski
Król Rusi
Książę Polan
Książę Polski
Książę krakowski
Książę Kujaw
Książę mazowiecki
Książę sandomierski
Książę Wielkopolski
Książę śląski
i kilka innych tytułów książęcych (patrz Książęta Śląska)
Książę sieradzko-łęczycki
Książę Czech

Królestwo Galicja-Wołyń

Księstwo Czech

and many others. 

 

These (together with other Goths) and kindred peoples, consist of suffrage populations who are entitled to protections by the House of Wolfenbuttel-Brunswick.

Królestwo Polskie
Królestwo Galicja-Wołyń
Księstwo Mazowieckie
Księstwo Śląskie
kilka księstw śląskich
Pruskie Księstwa Śląskie
Księstwo Czech

Piastowie śląscy, stali się później najstarszą zachowaną gałęzią dynastii

Wszystkie te kraje utrzymywały, że po zgodnym z prawem wygaśnięciu domu królewskiego na tron może wstąpić postanowienie dotyczące nieregularnego potomstwa z tego domu. Odbywa się to również za pośrednictwem prawa wyborczego (referendum).

Istnieje zainteresowanie w tych królestwach, aby ponownie zestroić się z piastowskimi spadkobiercami Brunszwiku, ponieważ nasz Dom d'Este-Guelph Brunswick utrzymuje pozycję wroga i arcy-rywali przeciwko austriackim Habsburgom (Guelph vs Ghibelline) i przez jakiś czas przeciwko Francji, Rosji i rządom Prus. Również dlatego, że rodzina jest zagorzałymi chrześcijanami, w pewnym momencie chrześcijanie są przekonani, przez cały czas zdecydowana większość populacji pozostaje chrześcijanami.

Brunszwicki Dom Konia Guelpha i moneta rocznicowa z regaliami orła piastowskiego dla księstwa „Brunszwik-Oels”.

Więcej informacji o Oels

Jedna z kilku monet potwierdzających i kilka późniejszych rekordów jubileuszowych ustanowiła pierwsze od 500 lat, by rządzić przez 50 lat z rzędu. Zrealizowany w Brunszwiku mąż ostatniej księżnej Piastów! Jest wiele monet upamiętniających odziedziczenie przez Brunszwik ostatniej suwerenności Piastów, która jest legalna również dzisiaj w naszym rodowym imieniu D'Este Guelph Brunswick-Wolfenbuettel-Oels, Senior Branch, House of Welf. Medal ten wybito po śmierci zmarłego 4 listopada 1789 r. - Fryderyka Zofii Charlotty Augusty - żony księcia brunszwicko-oleśnickiego Fryderyka Augusta, średnica 38 mm, masa 19,7 g.

Jedna z kilku monet potwierdzających i kilka późniejszych rekordów jubileuszowych ustanowiła pierwsze od 500 lat, by rządzić przez 50 lat z rzędu. Brunszwik mąż ostatniej księżnej Piastów! Wszystkie monety udowadniają lub uczczą Brunszwik odziedziczył ostatnią suwerenność Piastów, która jest legalna również dzisiaj w naszym rodowym imieniu D'Este Guelph Brunswick-Wolfenbuettel-Oels, Senior Branch, House of Welf Awers: kieruj się w prawo, wokół napisu: FRIEDERICVS AVGVSTVS BRVNSV.OLSN.DVX. Pod głową sygnatura AS (Alt Stadt, wg innych A. Ambramsona).
Rewers: postać bogini ozdób stojąca przy kolumnie; w odcinku napis: FID.PRAEST.MDCCXCIII; wokół napisu: DVCATVS OLSNENS.
Na kolumnie z medalami widoczna jest kolumna konia - herb herbu Brunszwiku.
Data 1793 r. Odnosi się do nabycia księstwa oleśnickiego.
Autor albumu medalierki umieścił ten medal w dziale medali masońskich. Jednak może to być niewłaściwe, ponieważ książę Ferdynand z Brunszwiku zakazał całej masonerii w Niemczech. Kolumna na obrazku nosi nasz Welfów D'Este Guelph Brunswick-Wolfenbuettel-Oels, Senior Branch, House of Welf herb.

 

Medal (moneta 2/3 talara) został poświęcony z okazji 200-lecia 1 września 1993 r. W hołdzie stanu Księstwa Brunszwicko-Oleśnickiego dla ocalałego męża Jego Wysokości Fryderyka Augusta. D'Este Guelph Brunswick-Wolfenbuettel-Oels, Senior Branch, House of Welf ostatniej piastowskiej księżniczki spadkobierczyni ich ostatniej dziedzicznej suwerenności.

Oto grafika przedstawiająca drzewo genealogiczne Brunszwik z XV wieku. Jak pokazuje jeden wiek królewskich i cesarskich domów, z których wywodzi się Brunswick. Możesz zobaczyć dużą część ostatniego z dynastii Piastów (oryginalny polski Dom Królewski. Możesz zobaczyć bałtyckich Gryfów-Piastów Pomorskich. Wymienia cztery królewskie polskie linie krwi, które pozostają w rodzinie Brunszwickiej z nazwy i tytułu jako aktywne na arenie międzynarodowej prawo dzisiaj). 
https://www.facebook.com/houseofguelph/photos/a.637696052975277/2280847188660147/?type=3&theater (zapisz zdjęcie w dół i powiększ) Od „Stamm und Regentenbaum der Hertogen zu Branschweig” M DC LXXVII:

Więcej informacji na temat angażowania się można znaleźć na Facebooku, gothiantemplar.org i innych witrynach. Aby uzyskać więcej informacji, wyślij wiadomość e-mail na adres marshalofsalem@yahoo.com.

Brunswick was not only a peer of the Piasts, but also of the Romanovs. The marriage of Tsar Ivan V’s eldest daughter to Duke Ulric of Brunswick Wolfenbuettel was one of many such relationships. His son Duke Ivan VI of Brunswick-Wolfenbuettel was crowned Emperor of Russia in 1740. By numerous methods of Russian law, Russian Dynastic law, and Brunswick Dynastic law, these Russian estate titles of Romanov-Wolfenbuttel-Brunswick passed to the head duke of Brunswick in 1764. Charles I of Brunswick had multiple sons fighting against Russia in the wars that followed the death of Emperor Ivan VI von Wolfenbuttel-Brunswick.