A Booklet taking a look beyond our article “De historische Keltische kerk en de huidige orthodoxe kerk van Culdees“
Korte geschiedenis van de orthodoxe kerk van de Culdees, en ons herstel
- INHOUDSOPGAVE -
– Continuing Prophet/Scholar-lead church –
– Celtic Family Leadership of Church –
- Korte definitie van Culdee -
- De kerk uit de eerste eeuw -
- Talrijke Britse heiligen uit de 1e-5e eeuw -
- Britse Israëlieten -
- Triomfantelijke christelijke Israëlieten -
– Orthodox and Israelite Liturgies –
- Aartsbisschoppen en patriarchen -
- Charters van Glastonbury -
- Koningen, koninginnen, pausen en erfgenamen -
– Women Clergy (Deaconesses / Abbesses)
- De rechten die bij de geestelijke zalving aan de nakomelingen worden overgedragen -
- Rechten van Glastonbury om te verbieden en vrij te laten -
- Culdees 'Church in Zuid-Californië -
– Our Current Primace of the OCC, Dr. Stephen MK d’Guelph Brunswick ThD, PhD –
- Speciale opmerking over de sabbat -
– Short Statement of Faith –
- Bijlage -
Continuing Prophet/Scholar-lead church.
From the earliest Culdean foundations, leadership in the Celtic Church was consciously Prophet- and Scholar-led rather than strictly Bishop-led. That is although Bishops were often considered equals at the major church councils. The organizing principle prioritized inspired teachers, abbots, and prophetic elders as the custodians of doctrine, discipline, and land—often with juridical independence akin to that enjoyed by the Glastonbury community under its well-attested charters. This structure did not always remain unchallenged; yet in every era, the most devout heirs “repaired the breach,” returning to the original pattern when possible and preserving it through alternate, sometimes secular, arrangements to safeguard the occupation, inheritance, and use of church estates.
This precedence of Scholar-Teachers, Abbots, and Prophets over diocesan office is reflected in the honor accorded to upper-ranking saints of the Celtic tradition. The abbacy frequently functioned as the living heart of a region’s Christian life—educating clergy and laity, maintaining liturgical order, and stewarding property—while bishops ministered sacramentally within (or alongside) the monastic commonwealth. When external pressures pressed for uniformity, Culdean houses sometimes adapted their governance in civil forms to keep their legal continuity and protect their mission until the spiritual structure could be openly restored.
For background on how these leadership patterns survived via inherited stewardship (even when formal religious structures were constrained), see:
https://celticorthodoxy.com/2016/08/hereditary-tribal-leadership/
Likewise, the Celtic acceptance of married clergy and even married monastics—recognized by broader Christendom as an ancient and legitimate practice—was often labeled “secular” by outsiders simply because it did not conform to later norms. Yet this “secular” tag masked a profoundly sacred continuity: families and kin-communities bearing the daily burdens of ministry, education, land care, and liturgy. See the documentation here:
https://celticorthodoxy.com/2017/05/glastonbury-married-cleric-monks/
In short, the Prophet/Scholar model is not an eccentric footnote but a durable, covenantal pattern that preserved orthodox faith, ordered worship, and communal patrimony in Celtic lands—sometimes within the cloister, sometimes through kin-trusts, but always with fidelity to the original paths.
Celtic Family Leadership of Church
Early Celtic (Insular) Christianity—especially in Scotland, Ireland, and the western British lands—was organized around kin-structured church households rather than rigid diocesan lines. Monasteries functioned as familiae/muintir (“families”) that combined worship, learning, land-stewardship, and local justice under abbots, scholar-teachers, and prophetic elders. Bishops ministered sacramentally within or alongside these houses, but governance, property, and succession often tracked family and tribal lines. This kin-based pattern helps explain why the Culdee tradition preserved orthodox faith, learning, and patrimony through changing political regimes: it embedded the life of the Church inside stable clans, charters, and hereditary stewardship.
What “family leadership” meant in practice
-
Abbey as family commonwealth. The monastery was a working household with schools, scriptoria, and estates. Its continuity could be hereditary, not in the sense of selling holy things, but of stewarding lands, charters, and local obligations through families bound by rule, vow, and place.
-
Scholars and prophets first. Teachers (doctores), abbots, and prophetic elders directed doctrine, formation, and daily rule; bishops served sacramentally without necessarily displacing abbatial governance.
-
Law and land together. Charters tied churches to local clans/tribes, anchoring spiritual authority in recognized land rights. When outside pressures demanded uniformity, Culdean houses often used civil/legal forms to keep the patrimony intact until full religious order could be restored.
Scottish and Irish anchors
William F. Skene, Celtic Scotland, Vol. II: Church and Culture (1887).
Skene describes the ecclesiastical familia (muintir) model—extended church households with land, service obligations, and succession patterns that frequently followed kin. Use this as a principal Scotland citation for the “household-church” pattern.
https://archive.org/download/celticscotlandhi02sken/celticscotlandhi02sken.pdf
https://www.gutenberg.org/files/72728/72728-h/72728-h.htm
John Dowden, The Celtic Church in Scotland (1894).
Dowden outlines the abbatial constitution of the early Scottish church prior to later diocesan normalization—corroborating the precedence of monastic “familiae” and local kin authority.
https://archive.org/details/thecelticchurchi00dowduoft/
The Book of Deer (ed. John Stuart, Spalding Club, 1869).
Charters and memoranda from Buchan/Deer show church possession and patronage intertwined with local kin and land custom—a concrete Scottish case of monastic-familial tenure and transmission.
https://archive.org/details/bookofdeeredfors00spaluoft
J. W. Willis-Bund, The Celtic Church of Wales (1897), p. 20.
Willis-Bund summarizes the tribal/kin synthesis that shaped Celtic ecclesiastical institutions:
“One other important feature the tribal system produced ; the converts were formed, or formed themselves into a spiritual tribe or clan, the organization of which was based upon the rules which governed the lay tribe or clan ; and these tribal rules became the foundation of the institutions of the Church… In other countries, the Church had insisted on her supremacy over the State ; here she submitted to become the handmaid, if not the vassal, of the State, or rather, the tribe. The result was that the Celtic clergy were tribesmen first, and churchmen afterwards…”
https://dn790006.ca.archive.org/0/items/celticchurchofwa00will/celticchurchofwa00will.pdf
Glastonbury as a Culdee-adjacent witness
While Glastonbury sits in England, its earliest traditions and charters long stood as a Celtic-aligned witness to the same pattern—married clergy/monastics and hereditary stewardship of abbeys and church estates. Your synthesis collects numerous references that the abbacies, monasteries, cathedrals (bishoprics), and other churches were passed down hereditarily, and that records “demonstrat[e] the marriages of the Monks and Abbots” together with confirmed hereditary succession of the abbacies to the kinfolk of the founder (see quoted lines in your article). These show how families safeguarded worship, learning, and property in continuity with older Insular norms.
https://celticorthodoxy.com/2017/05/glastonbury-married-cleric-monks/
Why this matters for the Culdee story
-
Explains durability. Kin-based houses could weather royal reforms or external pressure without surrendering identity; charters and local recognition anchored them.
-
Clarifies roles. The Prophet/Scholar/Abbot precedence makes sense once the church is seen as a learned household, not merely a diocesan map.
-
Accounts for “married monastics.” In Celtic usage, householded service (including married clergy and married religious under rule) was not laxity but a practical mode of fidelity to place, people, and patrimony.
-
Frames women’s governance. The prominence of abbesses and women’s ordered service (deaconesses) coheres with a household model where estates, schools, and liturgy are stewarded by a stable community across generations (see your OCC overview on women’s offices).
https://celticorthodoxy.com/2025/02/womens-offices-in-occ-the-role-of-deaconesses-abbesses/
One-paragraph takeaway
De Celtic Family Leadership of Church was not a quirk but the operating system of early Insular Christianity: abbeys as familiae, leadership embedded in clan and kin, scholars and prophets at the helm, bishops serving sacramentally within the household, and lands held and transmitted with hereditary continuity. From Scotland and Ireland to Glastonbury’s chartered witness, this model preserved orthodox worship, teaching, and property by rooting the Church in families whose identity outlasted political storms—exactly the continuity the Culdee tradition claims and keeps.
More on Celtic Married Clergy and Monastics: https://celticorthodoxy.com/2017/05/glastonbury-married-cleric-monks/
Korte definitie van Culdee.
U kunt de basisdefinitie van Culdee lezen in de British Encyclopedia uit 1911, deel 7. Het definieert de Culdees definitief als "De eerste priesters van God in Groot-Brittannië". De encyclopedie gaat vervolgens verder met het verdedigen van waarom dat de meest nauwkeurige definitie van Culdee is.
The Culdees are the original Celtic Orthodox Church. Typically most of the founders of each Celtic school can trace their background back to various Celtic lands, for example Wales, Cornwall, Ireland, Gaul France, and/or Scotland. The ancient Celtic churches of Gaul (France) were considered at the heart of the church. Other Celtic lands are proven to be as far East as Kiev, and as far as the Black Sea, as was where St Andrew himself had converted the Scottish people to Christ (see their Declaration of Abroath).
However even back to the time of St Columba the Abbot of Iona, he was reputed to have had several Saxon students (according to Adomnan).
The Saxon makeup of the church overall played a key part ever since the Saxons in the 8th Century King Ine made it law that Saxon Nobles could only marry Celtic and British native Nobles. There are many studies that show Saxons to be anciently of the same Celtic people, which is why they had no problem mixing to become the Anglo Saxon (or Celto-Saxon) nation of England.
We also accept the descriptions of the Culdees to be Irish, as these Clerics used the name in their establishments at the O’Neill’s territories till the most recent times (Ireland and Scotland).
De eerste-eeuwse kerk.
De instelling die bekend staat als de "Kerk van Culdees”Wordt algemeen erkend als de Keltische eerste eeuw Kerk in Glastonbury, samen met de andere Keltische kerken die al in 500 v.Chr. door Jeremia de profeet zijn opgericht. We raden u aan om voor het meest sluitende bewijs dat over dit onderwerp beschikbaar is, ons artikel "Talrijke oude manuscripten ter bevestiging van St. Joseph (van het Sanhedrin) Stichtte in 36 n.Chr. Het Brits Hebreeuwse priesterschap in Glastonbury”Artikel gepubliceerd door onze Primace Dr. Stephen Michael d'Guelph Brunswick.
Christus 'oom Joseph was een gezaghebbend man die niet alleen politieke en ware soevereine rechten bezat, die door alle partijen, zowel buitenlandse als interne, werden erkend. Hij was ook, als de leidende koopman van Tin uit Rome die uit Cornwall Engeland kwam, op de gevestigde beschermde handelsroutes van Rome, ongetwijfeld een zeer waardige verzorger van Christus tijdens Zijn "ontbrekende 18 jaar" (leeftijd 12 tot 30 zoals gedocumenteerd in de Bijbel). Alle vele karavanen van goud die aan Christus werden overgeleverd (met de wierook en Myhrr) die door de magiërs / Wisemen waren meegebracht, waren in zijn meest bekwame handen om ze veilig te bewaren. Omdat Jozef de opvolger was van het Davidische koninklijke koningschap aan de ene kant en het levitische priesterschap aan de andere kant, verdiende hij veel rechten binnen de regering van Jeruzalem (het Sanhedrin) zelf. Hij had ook rangen verdiend toen hij werd opgeleid in het Romeinse leger, samen met Pilatus zelf op campagnes diende, toen hij een Romeinse “de curio” werd. De Bijbel vertelt ons hoe hij elke rang van Romeinse functionarissen kon binnenlopen en zijn gewicht rond kon gooien.
In de vele grote oude boeken die "de Welshe genealogieën van de heiligen" worden genoemd, worden de afstammelingen van Sint-Jozef gecatalogiseerd als hun opvolgers begiftigd met hun Culdean-kerken, volgens de Hebreeuwse en plaatselijke Engelse (Bijbelse) methode van overerving (die 10 generaties aantoont).
Talrijke Britse heiligen uit de 1e-5e eeuw.
One of the prides of the Culdees church is our HUNDREDS of well documented Saints which predate the Roman St Augustine’s arrival. Today even the Greek and Russian Orthodox venerate dozens of our First and Second Century Celtic Saints.
150 early Culdee Missionaries are honored in Germany, 45 in France, 30 in Belgium, 13 in Italy, 8 in in Norway and Iceland, to say nothing of other places and Saints of whom mention is made in the British Martyrology. Their burial sites at their well known Monasteries are a great witness.
So many more are venerated by Ireland, Scotland and England, and the rest of the Western Church. The memorial biographies (Hagiographies / Vitas) widely document those of our Saints such as St Aristobulus and St Columbanus, als "CULDEAN" oprichters van de Kerk in West-Europa. Download het hoofdstuk "Verspreiding van de Culdean-kerk [in West-Europa] uit het boek" History of the Scottish Nation "of The History of The Celtic Church (All Three Volumes): History of Civilization From Pre-historic Times to Medieval Times - GRATIS PDF. Voor bijna elke generatie is het geweest, en wordt dit nog steeds erkend door historici over de hele wereld, dat honderden Britse missionarissen (Culdean orthodoxe heiligen) werden vanuit Groot-Brittannië gestuurd om West-Europa te bekeren lang voordat Rome Augustinus naar Engeland stuurde. (Download PDF van "the Culdee of Glastonbury" 133 Britse heiligen vóór de aankomst van Roman Augustinus - PDF In de volgende release worden nog 300 Ierse, Welshe en Schotse heiligen toegevoegd.)
In the early period of the church, the Culdees are renown for having already founded 12 monasteries in England, 13 in Scotland, 7 in France, 16 in Bavaria, 15 in Rhoetia, Germany and Switzerland, 10 in Alsace, 7 in Lorraine, 12 in Armorica and 6 in Italy.
Britse Israëlieten.
There are over 3,000 books written on the topic of “British Israelism”, that highlight these facts of the First Century Culdean / British Church.
Sommigen zeggen dat de Culdees ondergedoken waren. Het is waar dat veel "True Orthodoxe" Dissenter-kerken (later Zevende-dags Baptisten genoemd) allemaal werden gevormd door hooggeplaatste originele Engels-orthodoxe geestelijken in het midden van de 17e eeuw. De onderduik duurde echter niet lang. Velen kwamen tot het besef dat ze in de huidige vorm van de kerk nog steeds alle orthodoxe liturgieën konden volgen, inclusief de communie op de zaterdag 7e dag sabbat. De Britse kerk omarmde haar wortels als Israël en gebruikte de oude liturgieën van Israël. Dit omvatte niet alleen de kerk, maar ook de adel. De koningen en koninginnen zijn afstammelingen van koning David. De huidige koningin van Engeland, toen ze werd gekroond, werd door de aartsbisschop uitgeroepen tot "Koningin van Israël", toen haar kroning live op de internationale televisie werd uitgezonden. Dat wil niet zeggen dat ze niet in elke generatie perfect waren. Zelfs de Israëlieten hadden toen ze in Jeruzalem woonden veel slechte koningen die de mensen zelfs Gods geboden lieten vergeten.
Triomfantelijke christelijke Israëlieten.
In de jaren vlak na Christus werd er een sterker overblijfsel dan Israël ooit in het Oude Testament had. Wij die deel uitmaken van Zijn eerstelingen hebben Zijn wet als onze vreugde, die de Heilige Geest in ons hart heeft geschreven. Sommigen zullen misschien nog beweren dat er alleen een overblijfsel was onder de bredere echte Israëlische naties van het christendom, dat is geen probleem, we kunnen ook debatteren over de percentages enz. Christus gaf ons de sleutels die de erfgenamen van Royalty, die oorspronkelijk uit het echte Israël kwamen, al begrepen. De structuren die door Jeremia de profeet (soms verkeerd gelabeld als druïdisme) waren opgezet, waren allemaal meer dan klaar om te doen wat Christus ons zei te bidden: "Zijn Koninkrijk kom en geschiede op aarde". De triomferende kerk heeft vele dagen van gevaar gekend, maar terwijl regeringen komen en gaan, is de kerk naar voren gekomen als overwinnaars die elke regering hebben overleefd. Onder de belofte van het Huis van Jozef om de naam Israël samen met al zijn geboorterechten te hebben, zien we dat alleen vervuld in de nageslachte naties van Groot-Brittannië en Amerika zulke grote Koninkrijkszegeningen van de voorzienigheid hebben gehad. Dit omvatte het hebben van de breedste beschikbare ruimte voor het beschermen van de zuivere religie, waar onze orthodoxe Hebreeuwse overtuigingen door de eeuwen heen zijn gehandhaafd. Hoewel er een algemene "grote afval" heeft plaatsgevonden van de rest van de kerk. Wij beschouwen degenen die zijn wetten zijn vergeten als simpelweg “slapen” en ontwaken nodig hebben. Als ze nu niet ontwaken om genummerd te worden binnen de “geroepen” “eerstelingen”, dan zullen ze nog 1000 jaar extra in het graf moeten blijven tot “de tweede opstanding”.
Talrijke studies kunnen aantonen dat tijdens de vele splitsingen, schisma's en regeringsinterventies, ons ware Israëlitische geloof nog steeds bloeide onder de volkeren van het overblijfsel Culdees. De verwante volkeren die bekend staan als Culdees zijn niet alleen Keltisch, maar beslaan de gelederen van Saksisch, Norman en Deens (historisch gezien kwamen alle neven, dwz Schotten, net als de Saksen uit "het grotere Scythië"). De nauwe verwante verbindingen werden gehandhaafd, hoewel gescheiden door het Engelse kanaal. Een groot deel van Frankrijk staat van oorsprong bekend als Keltisch, net zoals een groot deel van Oost-Europa is gedocumenteerd.
Velen kunnen hun genealogieën terugvoeren tot Jozef van Arimathea. Zelfs velen in Ierland traceren hun voorouders tegenwoordig via DNA terug naar koning Neil van de negen gijzelaars, naar het oorspronkelijke koninklijke huis van Judea van 500 v.Chr. Zoals gedocumenteerd in de Welsh Genealogies of Saints, heb je de fysieke, niet alleen de geestelijke zalvingen. Het geestelijke echter verordineerde God ook tot "zaden", dwz de "zonen van de profeten" die uitwisselbaar zijn met de "zonen van Aäron" en "zonen (en dochters) van Levi".
In deze oude Keltische landen werd de fysieke erfenis beter onderhouden samen met de geestelijke. Dit blijkt verder uit de opeenvolging van bisschoppen van Saint David van Wales door de Culdees, of van Culdean-kerken van de oorspronkelijke Waldenzen (onder de Keltische bisschoppen van Lyon). De waldenzen bisschoppen van Lyon, Frankrijk, eisten opvolging van de heilige apostel Johannes op, net als heel Klein-Azië, dat Rome had vervolgd wegens afscheiding om de oorspronkelijke Hebreeuwse feesten te blijven vieren. De eerste Culdees (bisschop Aristobulus, St. Joseph Arimathea en St. Philip) hadden zich in de eerste eeuw met hen verenigd. Dit wordt gedocumenteerd in ons boekje over de eerste 500 jaar Britse heiligen. Van deze allen wordt aangetoond dat ze, ondanks extreme vervolging, lang vasthouden aan de ware orthodoxie. Deze dingen komen en gaan, en zijn vaak slechts tijdelijke politieke kwesties. Misschien wilt u meer weten over dit onderwerp, hoe het overblijfsel de overhand heeft gehad, in ons boek over de heilige orthodoxe christelijke sabbat op zaterdag:
“Honoring of the Sabbath in the Historic Orthodox Church” BOOK PUBLISHED BY OUR CHURCH
Er is een consensus onder historici dat de vroege Amerikaanse pelgrims "Neo-Culdees" waren. Ze waren inderdaad orthodoxer dan degenen die we de afgelopen 50 jaar kenden. Zelfs de meest non-conformistische congregationalistische kerken van het vroege Amerika gebruikten nog steeds de orthodoxe Engelse liturgie (BCP-tekst) en zijn tot voor kort onze orthodoxe liturgie blijven gebruiken.
Orthodox and Israelite Liturgies.
De huidige en oude Engelse liturgie weerspiegelt de feiten dat de christelijke naties altijd hebben geloofd dat ze Israëlieten zijn. Het Hebreeuwse Shama-gebed wordt gebruikt in de oudste van onze Culdee christelijke liturgieën, en is tegenwoordig in het Anglicaanse Book of Common Prayer (ook gebruikt door rooms-katholieken) als onderdeel van de eucharistie. Het is ook het oudste gebed dat door de Joden wordt opgezegd (oorspronkelijk uit het Grote Sanhedrin van 450 v.Chr. [Dat is rond de tijd dat Jeremia een groot deel van het priesterschap, Davids letterlijke troon (steen van scone) en de resterende erfgenamen van de Judese troon naar Ierland]). De Engelse gemeenten chanten de Shama net als Israël. Het wordt gezongen tijdens de eucharistie (ook een Hebreeuws broodfeest waarnaar Christus wees als vervulling van het toonbrood). De shama wordt meestal gezongen of gereciteerd vóór de decaloge (of 10 geboden). Sommige versies van de liturgie zeggen dat je optioneel de Hebreeuwse Shama-tekst "Hoor O Israël ... enz." Kunt reciteren in plaats van de volledige 10 Geboden te reciteren.
The Didache and the English Liturgy (BCP) as rooted in the Sarum Missal remain our primary Orthodox liturgy.
De zaterdagsabbat wordt in de “Collect for Saturday” ook wel rustdag genoemd. Hoewel de meeste Hebreeuwse feesten al in het Book of Common Prayer staan, zegt het voorwoord, kan een bisschop de feesten toevoegen of verminderen op basis van de lokale behoeften en beschikbaarheid van predikers. Lees meer over dit onderwerp in de subhoofdstukken over de Britse Kerk in het boekje “Het eren van de sabbat in de orthodoxe kerk“.
Aartsbisschoppen en patriarchen.
Aartsbisschop Parker, de eerste aartsbisschop van Canterbury tijdens de regering van koningin Elizabeth, beloofde in zijn brief aan Calvijn, betreffende het voorstel van een unie tussen alle protestanten, hem eraan herinnerend dat de Kerk van Engeland “haar episcopaat zou behouden; maar niet zoals van paus Gregorius, die Augustinus de monnik hierheen stuurde, maar van Jozef van Arimathea. " (Gildas, 1525, ook in "The Life and Acts of Archbishop Parker" door John Strype, gepubliceerd in 1711.) [Merk op dat Gregory fel werd tegengewerkt door Sint Columbanus de Culdee van de Luxeuil Abbey.]
De patriarch Cyrillus Lucaris van Constantinopel reikte ook naar de orthodoxe Engelsen (ook wel Dissenters en protestanten genoemd). Hij legde een geloofsbelijdenis af die in absolute overeenstemming was met de orthodoxe Culdees. Het klonk precies zoals Calvijn had ingestemd. Calvijn volgde ook meer de orthodoxe liturgie zelf, veel meer dan degenen die tegenwoordig beweren te zijn in kerken die van Calvijn afstammen.
Er waren talloze erkenningen binnen de kerken van de wereld dat ze op punten uit de oudheid en voorrang zouden wijken voor Glastonbury.
Op de synode van Pisa in 1409, het Concilie van Konstanz in 1417, de synode van Siena in 1424 en het Concilie van Bazel in 1434. Er werd een consensus bereikt dat de kerken van Frankrijk en Spanje op punten uit de oudheid en voorrang moeten geven aan dat van Groot-Brittannië. Dit was de enige basis dat Glastonbury de eerste kerk van de Hebreeuwse apostelen van Christus was.
All Eastern Patriarchates together with the Tsars of Russia have often formally agreed Britain is an independent Orthodox jurisdiction from the First Century. (“History of the Nonjurors…” by Lathbury)
The Orthodox worldwide celebrate the First Century Bishop of Britain, St Aristobulus, assistant of the Holy Apostle St Andrew.
The Russian Orthodox decided in 1907 that the English BCP Liturgy is Canonical, rooted in the Sarum Missal and purely Orthodox.
Roman Catholics officially endorsed to the validity of our Protestant (Western or Eastern) Orthodox sacraments.
Charters van Glastonbury.
Talrijke vorsten, geestelijken, bisschoppen en aartsbisschoppen beweerden en bewezen Glastonbury's rechtmatige status als het geboorterecht van Engeland om hun onafhankelijkheid van Rome uit te oefenen, en anciënniteit in geestelijke aangelegenheden van de kerk. In elk geval moesten zelfs Rome en het Vaticaan passief de claim van Glastonbury op een hogere status accepteren die niet eens aan Rome onderworpen was. Niet alleen in talrijke koninklijke charters die teruggaan tot de eerste eeuw, maar deze status werd ook bevestigd en onderschreven in ongeveer 30 pauselijke stieren. Dergelijke rechten bevestigd in de charters en pauselijke bulls waren hoger dan enige orde van geestelijken ooit heeft gehad, zelfs de Tempeliers hadden niet zoveel rechten / plichten. In de volgende hoofdstukken zullen we enkele van die levensrechten bespreken.
Koningen, koninginnen, pausen en erfgenamen.
Not only the Welsh and Saxon but the Norman French, German and even the Byzantine Imperial houses made many important decisions for their Empires based on Glastonbury
You may wish to read our article: Welsh and Celto-Saxon Kings Protecting Glastonbury (and the religion of the Culdees)
The Heir of Glastonbury, the Lord Prior John Nott, is not known so well. At the time of the Reformation, the ancient seat of the Culdees (Glastonbury) was destroyed by Henry VIII. Nearly all the monks signed Henry VIII’s Act of Supremacy, all but one. There was one Monk who refused to sign, and successfully kept the status alive. His name was John Nott. Only the monks could choose successors and so he was made senior (Lord Prior) and came with two other monks to petition the Queen. He raised formal written petition co-signed by his fellow monks, to make requests of the Queen Elizabeth. John Nott’s petition was acknowledged to be valid and was endorsed by her counsellors. So this was one of many legal recognitions to the Hebrew Culdees practices and tradition back to “Jozef van Arimathea“. De koningin erkende zijn verzoekschrift van 1556. Daarin beweerde hij dat de kerk toebehoorde aan Jozef van Arimathea en zijn erfgenamen. Hij kwam op voor deze oudste kerk en bood aan het terrein zonder salaris te onderhouden. Hij schreef dat het ook zou worden doorgegeven aan zijn opvolgers (een Culdean-priesterlijk huis dat teruggaat tot de eerdere Culdean-periode van Oxfordshire, waar ze Earls waren, en later een tak van de familie de Arden in Warwick hadden gesticht).
Hoewel John Nott dit legaal won, bouwden zijn erfgenamen een "nieuwe Glastonbury" in Connecticut, en die in Engeland werd zo goed als losgelaten van de reguliere monastieke stijl van bediening. Degenen met het ware geloof verhuisden naar Amerika en dat gold ook voor een groot deel van de zalving (het huis van Joseph Ephraim gaat nu onder de broederstam van Manasse, zoals was geprofeteerd en vervuld in Saksisch Amerikaans Israël). Dus hoewel er geen echte kerk werd hersteld in het oude Glastonbury, ging het in rust terwijl dezelfde erfgenamen van John Nott een nieuw Glastonbury stichtten en de belangrijkste Hebreeuwse tradities hadden voortgezet. Dit dient in acht te worden genomen in overeenstemming met de naleving van de Hebreeuwse wet op voorschriften die voortdurend is omarmd door de genoemde familie, en van de terugkeer naar de oorspronkelijke handvesten van Glastonbury, de oorspronkelijke wetten en die van overerving volgens de reguliere praktijk van Culdean van de eerstgeboren zonen van de priesters. Net als "de zonen van de profeten" was de opvolging van priesterlijke plichten niet alleen gebonden aan de landen, maar aan de bediening, waar die ook toe leidde. De opvolgingsfuncties voor dit huis zijn verschillende lijnen van Juda en David, die een verbond hebben gesloten om het ware Saksisch-Amerikaanse-Manasse Israël te regeren en te dienen.
Sommige citaten over dit type opvolging zijn gedocumenteerd in Jamison's "Ancient Culdees", Hoofdstuk 2
"... net als de priesters onder de wet (rabbijnen), werden ze opgevolgd door erfenis"
"..In de kerk van Sint-Andreas kwamen de Culdees erfelijk het kantoor binnen"
"De Culdees van Ierland oefenden erfopvolging uit, het bisdom Armagh kon vijftien generaties demonstreren." (Lezen meer. Lees ook ons artikel “Apostolische opvolging"En"Glastonbury geleid door getrouwde Hebreeuwse priesters“)
Het wordt ook verder gedocumenteerd in andere werken, zoals de "ECCLESIASTICAL ANTIQUITIES OF THE CYMRY" OF DE OUDE BRITSE KERK ZIJN GESCHIEDENIS, LEER EN RITES "- DOWNLOAD HET VOLLEDIGE BOEK PDF
Historisch gezien veel van de Orthodoxe monniken hadden vrouwen en kinderen, en ze gingen daar met pensioen in de Glastonbury Abbey. Sommigen van hen waren jonge studenten die daar voorschools onderwijs volgden. Veel koningen trokken zich daar terug om monnik te worden. Ze lieten hun politieke plichten, hun vrouwen en kinderen alleen achter om te bezoeken en besteedden al hun tijd aan de kerk van Culdees. Eeuwenlang werd het celibaat in de abdij bestreden. Net als de orthodoxe priesters was het samengesteld uit gehuwde geestelijken. De benedictijnse monniken kwamen later, maar ook deze werden verwelkomd door de instellingen van Culdee.
Onze artikelen over de fysieke afstammelingen van de Celtic Monastics zijn goed gedocumenteerd. De Hebreeuwse zuiverheidswetten waren al voldoende bescherming tegen onreinheid gedurende de tijd van het dienen in priesterlijke ceremonies. Dit wordt beter beschreven in ons artikel: "Keltische priesters waren getrouwd, de meeste abten waren getrouwd, veel monniken waren getrouwd“.
Women Clergy (Deaconesses and Abbesses)
From the Culdean perspective, women’s commissioned service has long been integral to the Church’s health and governance—especially through the ordered ministries of deaconesses and the abbacy. Celtic foundations frequently recognized women who governed houses, educated communities, directed charitable works, and oversaw estates, often in complementary cooperation with priests and bishops. These roles were not ad hoc; they were disciplined, rule-bound offices aimed at safeguarding worship, doctrine, and patrimony across generations.
In our contemporary practice within the OCC, we maintain this continuity by recognizing women’s offices in ways that align with Scripture, the early canons, and Celtic precedent. Deaconesses serve the sanctity and dignity of women’s pastoral care, catechesis, and works of mercy; abbesses (where established) bear the cura of their communities, steward property, and uphold the rule of prayer, labor, and learning in synergy with sacramental clergy. This preserves the classic Celtic balance: spiritual authority exercised through stable houses of prayer and study, with property and people shepherded by vowed women under lawful blessing.
For our current articulation of these offices, see:
“Women’s Offices in OCC: The Role of Deaconesses & Abbesses” — a summary of how the Orthodox Church of the Culdees understands, commissions, and safeguards these ministries today, with biblical-patristic grounding and practical norms for service, formation, and accountability:
https://celticorthodoxy.com/2025/02/womens-offices-in-occ-the-role-of-deaconesses-abbesses/
Placed alongside our hereditary stewardship principles and the norm of married clergy in Celtic usage, women’s ordered service helps explain how the Culdean patrimony endured: by embedding pastoral care, scholarship, and property guardianship within stable households and abbeys that could weather political shifts without surrendering ecclesial identity. Far from being a novelty, this is the historic Celtic way—ordered, orthodox, familial, and faithful.
De rechten die bij de geestelijke zalving aan de nakomelingen worden overgedragen.
De formele petitie van de Glastonbury Cleric John Nott, die door de koningin werd ontvangen, had effectief verschillende zeer belangrijke en oude wettelijke rechten van Culdean behouden. Deze rechten die hun oorsprong vonden in de eerste eeuw, werden opnieuw bekrachtigd en bevestigd door talrijke opeenvolgende koningen, geestelijken en pausen.
So the next in line of succession with the Glastonbury Culdean rights would be an early pioneer of America, who is also a genealogical descendant of Joseph of Arimathea. This family of Nott’s have demonstrated to have not only the physical genealogy (and DNA testing) but the humble and yet powerful spiritual anointing of David, Joseph of Arimathea and the Prophets. Among these is an important Culdee line of the O’Neill family, from which all the Abbots were chosen. This American family of John Nott is very well documented in leadership roles in America. One of which being the one who decreed as the chief judge at Wethersfield, to draw the lines of the New Glastonbury in 1653 and later order articles of drilling for the militia of Glastonbury. He was the longest serving guard of several consecutive Governors of Connecticut. He was Judge of the said Courthouse at the time and place where it was written the first, and subsequent articles of “Perpetual Confederation” as being “for advancement of the Kingdom of Jesus Christ, and maintaining the purity of the gospel”, as was adopted by the rest of the colonies as the “one aim” of America’s union, predating the English dominance of involvement in the said “First Constitution of America”(also called “the Fundamental Orders of Connecticut”) drafted at his courthouse. Among them were also Colonial Governor of Virginia Edward Nott, Supreme Court Justices, several representatives of state and federal senates and congress, the Patriarch of the New England Clergy Abraham Nott, and His son the Confederate Staff Officer and Medical Department Director, Dr Josiah C. Nott.
Glastonbury Rechten om te verbieden en vrij te laten.
De historici hebben geconcludeerd dat met de vroegtijdige dood van de koningin, alle inspanningen werden gestopt voordat er een echt kloosterhuis in Glastonbury kon worden opgericht.
Deze spirituele en seculiere rechten die tot de Culdees van Glastonbury behoren, zijn echter voortgezet volgens de oorspronkelijke voorschriften die hen betreffen. Deze gaan terug naar de wetten van de Bijbel, die de erfgenamen voor altijd als hun autoriteit zijn gebleven in al deze zaken, waar ze ook gaan.
These very spiritual rights have continued with many signs of confirmation down to the American colonies of Israelite providence and destiny of Manasseh to overtake his brother tribe Ephraim as Jacob defined it as a rotating preeminence between the two. It has indeed come to fruition in both the founding of the new Confederate America, and in the founding of the New City of Glastonbury (as it says “through prosperity, the cities of God will be spread abroad” Zech 1:17).
De geestelijke John Nott van Glastonbury was slechts een vaartuig, en rechter John Nott van Wethersfield was gewoon een andere dienaar in dit grotere stamonderwerp van de Kelto-Saksische volkeren.
This Celto Saxon line is also held by the descendants of John Nott. The Pedigrees are available to those interested. The legal blood inheritance is traced to our current Primace who holds many lines of Culdees (including of the O’Neils, the MacGregors, and many more, all traced noble to the 10th generation). All traced to the Primace Dr. Stephen Michael d’Guelph Brunswick Nott. He is effectively half Celtic Scots-Irish. The rest is British and Saxon German. Read more on the Ministerial Office Chronology of our Primace.
The Culdee’s Church re-established
Our Current Primace Elected 2015-Present
Orthodoxe Kerk van Culdees
Rev. Dr. Stephen M.K. d’Guelph Brunswick ThD, PhD.
The inspirational life testimony of ++ Stephen is a larger topic, however here are the main ministry events in the Orthodox Church of the Culdees in as chronological with some subheadings.
A Minister holding several Canonical, Traditional and Legal succession credentials in the Ecclesiastical and Royal ranks of Celtic and Kindred jurisdictions.
His Ministerial Office Chronology
(Note: While initially being baptized Roman Catholic as an infant in 1978, the family reverted to Evangelical and Protestant churches in the 1980’s. However his educational upbringing remained primarily in Lutheran schools.)
In het jaar van onze Heer, 1990, op de leeftijd van 12, + Stephen kwam voor het eerst onder de voogdij of +Bishop Pastor Leroy Crouch of Restoration Ministries. Crouch being of Celtic Davidic background, kept the Culdee Scottish documents posted in the Sanctuary for all to read. The community kept a portion of the Celtic liturgy. He was a primary teacher of the Melchizedek Order, in several theology series. The Pastor was a Spiritual father to Stephen, who could visit his offices any time, as his own school campus (where Stephen’s Parents were the landlord and school officials). Crouch was a speaker at numerous Ministries that included America’s Promise conferences. He made several advanced theology series that were recorded at such conferences and at Restoration Ministries.
In the year of our Lord, 1999, Pastor Crouch nominated +Stephen to the office of Associate Pastor. Confirmation to office did not happen till 2000. +Stephen was highlighted in the Obituary as an honored student of Crouch, and gave part of his eulogy at the funeral.
In het jaar van onze Heer, 2000, after 8 years active as a layman in the Culdees’ church at Orange(Restoration Ministries), and three years of a concentrated study +Stephen was officially anointed and ordained as a Priester en Evangelist door + bisschop Lesley Boyle, assistent-pastor van wijlen bisschop Pastor Crouch.
In the year of our Lord, 2002, + Stephen werd een Kapelaan for several local community organizations including for the Imperial Order of Knights, performing weddings, baptisms, communion, and other church services.
In het jaar van onze Heer, 2003, Hij was gemaakt Manager van de Kelten Roots Bookshop(used at Scottish / Celtic Clan festivals), owned by Dr. Warren Johnson. From 2002 +Stephen was recognized as a Geleerde door Dr. Johnson en andere bestuursleden van het American Institute of Theology die zijn werken over exegetische theologie publiceerden in het geavanceerde cursusmateriaal van het Western Division-seminarie. Diende als een vaste docent en honorair hoogleraar.
In het jaar van onze Heer, 2003, + Bisschop Wesley Perkins en + bisschop Lesley Boyle gewijd Stephen als een Bisschop van de kerk, die toezicht hield op meerdere vergaderingen in de provincies Orange County, San Bernardino en Riverside.
In het jaar van onze Heer, 2004, +Stephen begun occupations of the estates and domains in Europe that were inherited by law as belonging to George d’Guelph Brunswick Nott, in succession of our Great Uncle Ulric d’Este Guelph Brunswick, who fought against the illegal occupations of Hanover and Prussia. All in accordance with numerous treaties and house laws on the method of transmitting the inheritance and taking possession.
In het jaar van onze Heer, 2004, +Stephen became Evangelist to Europe en representative Bishop for the European branch of the Christ’s Assembly Worldwide, attending the annual synod (council of bishops).
In the year of our Lord, 2005, +Stephen established the “Good News of the Kingdom” Radio show as co-host with Pastor Boyle. This continued till 2014 with 450 sermons. Regular broadcasts are continued under “the Brunswickers” youtube channel till this day.
In the year of our Lord, 2006, +Stephen began a cooperation of Culdee institutes under His Eminence Abbot Dr David Michael Smith, Abbot General of the Culdee Order, Grand Master of the Templar Order of the Gate.
In het jaar van onze Heer, 2007, +Stephen was issued a provisional charter by the Abbot General of the Culdee Order to form a Culdean Mission (and Abbey) at the South of the Netherlands. This was more of a recognition, co-participating in events. For a time he served as Abbot of Barendrecht Abbey, Zuid Holland. His Abbey and wider Celtic Church ministry (ongoing since 2000) delivered priestly services to the remnant and other outcasts of true Israel in dispersion, in pockets of Europe and the UK. Several newsletters highlighted his “2010 Pilgrimage Crusade” to “Reclaim the Ecclesiastical Rights of Glastonbury”, and leading festival services for various congregations. The primacy in the Culdees in Europe had been won back from various pagan imposters. Membership in this Celtic communion grew from various countries, including Germany, South Africa, Ukraine, Italy, France, Wales, Scotland, Ireland, Belgium, Luxemburg, and England.
In het jaar van onze Heer, 2009, + Bisschop Wesley Perkins en + bisschop Lesley Boyle gewijd + bisschop Stephen als Bisschop in Nederland(overseeing multiple congregations), and jointly signed a referentie brief for his eventual election as Archbishop for the BENELUX jurisdiction, in the Christ’s Assembly Bishops’ council. Ordeningscertificaat werd ook ontvangen.
In the year of our Lord, 2009, The Heraldic Community of Westphalia registered the Nott Coat of Arms with Bishops’ Consecration award, adorning the 14th Century Dynastic house arms.
In het jaar van onze Heer, 2009, +Stephen Michael was elevated to Crown Prince of the Wolfenbuttel-Brunswick principality, as His Serene Highness as Heir-at-law to George d’Guelph Brunswick Nott. As representative, exchanged award medals at the Ducal Guard ceremony held at Brunswick Germany in sight of 4,000 spectators. In 2009 HMSH launched the copyrighted websites www.Wolfenbuttel.info, vonbrunswick.com etc to distribute our Dynastic Claim book and the Documentary DVD “Throne Stolen but Not Lost” as produced by Galatia Films LLC.
In het jaar van onze Heer, 2010, + Stephen Michael werd Lord Prior van Glastonbury, leading locals in the liturgy. He is heir to the last Royally approved wardens of Glastonbury. After the long dedicated ministry service, this rank was confirmed by Culdean (including Anglican, Scottish and Irish church) Clerics at Glastonbury. This was the year the Catholic church stopped doing processions at Glastonbury. To fill in, right on time, +Stephen led a banner procession to the Tor, with a musical procession. Prayers of consecration info office were administered. A film crew from Galatia films kept a record for a possible future documentary. Installment of the church banner at the Tor was photographed and published in several newsletters. A meeting of about 30 persons applauded at this event. The headlines read: “reclaiming Glastonbury”. These meetings were also photographed and published.
In the year of our Lord, 2011, together with blessings of the successors of Restoration Ministries, de Priorij van Salem was consecrated (for our Royal Priesthood under Christ the King of kings). The ceremony was officiated by Rev Stephen Michael K.B. at Samuel’s Great High Place at Gibeon (Jerusalem Israel) where Moses’ tabernacle rested. The consecration was during the High Holy day of the Feast of Passover after the Holy Communion. The service was held live by teleconference at a farm which is near the top of the highest mountain (at Gibeon) overlooking Jerusalem.
In het jaar van onze Heer, 2013, de aartsbisschop van Berlijn, en de kanselier van de Amerikaanse orthodoxe katholieke kerk, en andere bisschoppen, erkenden de status van de Culdean-kerk, onze anciënniteit, de Keltische voorrang onder de westerse kerken en volledige autonomie. Ze gaven ons ook toestemming om hun kerken te bedienen. Dit was een ambtenaar brief van erkenning en communie tussen de OCC en AOCC, met een referentie van onze goede samenwerking in de bediening gedurende meer dan vijf jaar.
In het jaar van onze Heer, 2015, +Stephen was consecrated as Primace (Lead Bishop/Archbishop) and anointed with stamped recognitions by three Archbishops, recognized in writing and in the anointing ceremony as head of multiple jurisdictional titles of Nobility within the church and within the Dukedom Wolfenbuttel-Brunswick (as a German elder Dukedom, several member principalities remain resident subordinate). Multiple Knights were also invested at the event. The Archbishop of Berlin, +Peter Becker OSB (primary consecrating Bishop) and the Archbishop +Blake Allan Hammacher OSB (assisting Bishop), did canonically consecrate +Stephen as Aartsbisschop van het AOCC aartsbisdom Nederland en laaglanden (Benelux) with the contractual conditions of full autonomy of the Orthodox Culdean Church. Both Bishops being Order of Saint Benedict.
Co-Consecrators:
The assisting Archbishop +Ambrose von Sievers, Catacomb Church of True Orthodox Christians, provided a certificate of reintegration with the Orthodox Church, and formally recognized +Archbishop(or Primace) Stephen Michael d’Guelph Prince of Brunswick, of the Culdee’s church, en (titulair) aartsbisschop van Glastonbury.
The day of the consecration was a day of ecclesiastical revolution in the Netherlands. Interested parties may inquire on the successful activities published in the Newspaper that day.
Halfjaarlijks +Stephen continues since 2010 meeting and maintaining services with the Glastonbury Clerics and others involved in ministry to the local people (and pilgrims). Some work full time in ministry, some in music, some in performing the Divine liturgies, and others in writing and distributing literature part time.
In the year of our Lord, 2016-present, +Stephen became Sovereign Ducal Protector for the investiture ceremonies for Wolfenbuttel-Brunswick jurisdictions of the Knights Templar.
In het jaar van onze Heer, 2017, +Stephen was awarded with a Doctorate of Divinity. As with tradition of ordinations, the Professor Becker from the same Lutheran Institute of St Peter and St Paul, referred him along with the references to the school’s headmaster. So +Stephen may use in His style as Doctor (one of three). (Although titles aren’t his wish, simply “brother” or fellow minister are enough, some may address him as Rev Doctor or the Primace within the OCC communion.)
In het jaar van onze Heer, 2017, +Stephen completed his Doctoral Thesis on the Celtic Church, and submitted it to the Lutheran Institute St Peter and St Paul, and was awarded the Degree of Doctor of Theology (or ThD).
In het jaar van onze Heer, 2019, HMSH, Rev Dr Stephen M.K. Brunswick re-launched the audio courses of the late Bishop Pastor Crouch through the Priory of Salem at Missouri and via the http://youtube.com/thebrunswickers Youtube channel.
In het jaar van onze Heer, 2020, HMSH, Rev Dr Stephen M.K. Brunswick established the Ministry of St. Andrew’s and St. Joseph’s at Dixieland Rd, Arkansas.
In the year of our Lord, 2021, HMSH, Rev Dr Stephen M.K. Brunswick graduated from the Baptist School of Biblical & Theological Studies with the Degree of Doctor of Philosophy, emphasis in Religious Education (or PhD).
In the year of our Lord, 2022, HMSH Rev Dr Stephen MK d’Guelph Brunswick has completed the legal required succession paperwork covering eight legal methods for the accession to the Chiefship of the Royal House of Este-Guelph, for the Sovereign Dukedom of Wolfenbuttel-Brunswick and Wolfenbuttel-Luneburg while retaining his lawful status as the Royal-priest head (summus episcopus) of the Wolfenbuttel-Brunswick church. The completion of these additional legalities came through the coursework of the earned Certificates in International Law and International Arbitration from two major accredited Universities in the EU.
Note: In some jurisdictions of co-ministry the office is called primace. In Germany it’s Landesbischof (traditionally “summus episcopus”) as consecrated at Berlin as de jure prince-bishop of the de jure titular entity of Wolfenbuttel Brunswick.
Herein are several of the priestly lines that are recognized in Orthodox circles of Christendom (East and West). These lines connect in direct succession down from the Holy Apostles, in a consecration ceremony of anointing and the laying on of hands. http://celticorthodoxy.com/2020/04/lines-of-apostolic-succession-of-prince-archbishop-dr-stephen-m-dguelph-brunswick-primace-occ/
Als bisschop die een bezoek brengt aan een buitenlandse jurisdictie is het gebruikelijk dat er een herinwijding plaatsvindt, om de geldigheid van de sacramenten binnen die congregaties te bevestigen.
While some believe these consecrations are not necessary, several Universities worldwide consider these as a requirement for anyone acting in priestly service. The English church, and many other churches that are not under Rome’s structure, decided to retain the Episcopal succession. This covers all international recognitions, as it says the English church has “retained it’s Episcopacy, but not as from Pope Gregory, who sent Augustine the monk hither, but from Joseph of Arimathea”. This is together with a wider re-establishment and recognition within the Eastern Orthodox Church (The True Orthodox Church, that escaped the Bolshevik massacres by living in the catacombs, AKA Catacomb church. In agreement with the canons of the original Russian church, to keep Sabbath on Saturday.)
[Speciale opmerking over de sabbat:The Apostles’ Didascalia has been considered canonical in most of the Orthodox world, and in it the Sabbath is Saturday and it is called a day of rest and worship. In the Stoglav, an official manuscript of the Russian Orthodox Church, dated in the year 1556, and containing materials from the Moscow Council during the reign of Ivan IV (1531-1584), has a chapter on the Sabbath:
“By the Authority of Peter and Paul, we command to the people to work during the week. But on Subota (Sabbath) and on Nedelja (Sunday) let them worship in the Church and pray, and let them learn something for the sake of good faith. The Subota is the image of the whole creation, while the Nedelja is the day of the resurrection.” Read more in the book published by His Eminence ++Rev Dr Stephen M.K. Brunswick, Primace ,OCC, “Het eren van de sabbat in de orthodoxe kerk“.]
[In Short: + Stephen Michael (Nott-Brunswick) was consecrated with multiple titular anointings on February 7th, 2015. A main anointing that has been functional for a time was Archbishop of Glastonbury. The main duties are as the international Primace of the Culdees’ Church, and Prior over a school of seven. Although these callings in the Celtic church come from a hereditary birthright of the O’Neill line, and as “sons of the prophets”, as well as by calling and anointing from God firstly, these offices were confirmed by three Orthodox Archbishops of valid Apostolic Succession in right standing within our communion. These assisting Bishops were under multiple contracts not interfering with the independence of the Culdees’ jurisdictions, but in mutual help to our schools, removing doubts regarding canonicity and recognizing each other per the canons of the Orthodox faith, for the expansion of services to the local peoples. Note, although this title of Archbishop is named in the papers provided, the Culdees use the word Primace to describe the same. Glastonbury would use not a Bishop title, but of a Lord Prior or Abbot, as this historically hereditary station was among many Culdee hereditary stations held by Lord Prior John Nott as the last formally recognized Abbott of the original Glastonbury that was destroyed by Henry VIII.]
Short Statement of Faith
Rev Dr Stephen MK Brunswick adopted the following as the standard (simplified version) of our statement of beliefs when he began to lead the Communion services for three assemblies in 2001. You may wish to read more about the Korte geschiedenis van de orthodoxe kerk van de Culdees, en ons herstel
GODHEID: Wij geloven in één echte en eeuwige, zelfbestaande, ongeschapen God wiens naam YAHWEH is, en in de eenheid van Zijn wezen bestaan er drie bestaansvormen van één essentie: substantie, kracht en eeuwigheid; God de Vader en de Zoon en de Heilige Geest, allemaal één God, wereld zonder einde.
REDDING: Wij geloven in één Jezus Christus, voor eeuwig verwekt door de Vader, heel God en heel mens, volmaakte God, volmaakte mens, en in deze ene Jezus Christus bestaan twee volmaakte naturen, onafscheidelijk verenigd zonder verdeeldheid, verandering, verwarring of vermenging. Wij geloven dat uitverkiezing is voor het Adamische ras, en redding is door geloof in Jezus Christus. Verlossing is door de verlossende genade van Jezus Christus en niet een beloning voor goede werken. Wij geloven in de maagdelijke geboorte, dood, begrafenis, opstanding, hemelvaart en letterlijke terugkeer van onze Heiland Jezus Christus. Verkiezing was vóór de grondlegging van de wereld door de Vader voorgenomen. Verlossing wordt mogelijk gemaakt door Jezus Christus. Heiliging is door het werk van de Heilige Geest.
GOED WERK: Wij geloven dat goede werken het bewijs zijn van onze redding. We houden ons aan de wet, niet om gered te worden, maar omdat we gered zijn. Onze goede werken behoren tot Jezus Christus en worden gemeten in termen van zijn wet. Wij geloven in de tien geboden, in de statuten en oordelen van zijn wet. We houden de Bijbelse sabbat van de zevende dag en de heilige feestdagen, inclusief Pascha, Pinksteren, Trompetten, Grote Verzoendag en Loofhutten. We houden ons aan de dieetwetten, tiendenwetten en alle andere wetten die de Heilige Geest in ons hart en in ons verstand schrijft. Redding is door genade, en goede werken zijn de manier waarop we de race lopen en de kroon winnen.
KERK: Wij geloven in de enige ware en levende Kerk van Jezus Christus; de poorten van de hel kunnen de kerk niet overweldigen. Wij zijn van mening dat alle Israëlieten een kerk moeten zijn en verantwoording af moeten leggen aan de geestelijke regering van de kerk. Wij geloven dat Christus bisschoppen, ouderlingen en diakenen in de kerk heeft geplaatst met een vijfvoudige bediening van apostelen, profeten, evangelisten, voorgangers en leraren.
ISRAËL: Wij geloven dat het bijbelse genetische Israël in Jezus Christus de Kerk is, geïdentificeerd onder de Angelsaksische, Keltische, Scandinavische, Germaanse en verwante mensen van de wereld. Wij geloven in de letterlijke hergroepering en het herstel van het Huis van Israël in het land dat voor altijd is gedaan aan Vader Abraham en de letterlijke heerschappij en regering van Jezus Christus op de troon van David in een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Wij geloven in alle Verbonden van de Bijbel: deze zijn zowel voorwaardelijk als onvoorwaardelijk en zijn gesloten met Israël.
APOSTOLISCHE DOCTRINES: Wij geloven in de christelijke en apostolische doctrines van de kerk zoals deze zijn opgebouwd uit de apostelen en de geloofsbelijdenissen van Nicea.
SACRAMENTEN: Wij geloven in de zeven historische sacramenten van de kerk, waaronder: heilige doop, boete, communie, bevestiging, huwelijk, zalving voor de zieken en wijding van predikanten.
AANBIDDEN: Wij geloven in wettige aanbidding en een liturgie die teruggevoerd kan worden naar het Keltische christendom door middel van The Book of Common Prayer van 1549.
GESCHENKEN VAN DE GEEST: Wij geloven in de motiverende geschenken: profeet, dienaar, leraar, vermaner, organisator, gever en barmhartigheid. Wij geloven in de bedieningsgaven en in de manifestatiegaven.
SPIRITUELE RIJPHEID: Wij geloven dat alle christenen moeten groeien in geestelijke volwassenheid en het karakter van Jezus Christus moeten weerspiegelen door te groeien in oorspronkelijk ontwerp, autoriteit, verantwoordelijkheid, lijden, eigendom, morele zuiverheid en succes.
MORELE ZUIVERHEID: Wij geloven in de morele zuiverheid van lichaam, ziel en geest en leiden een leven van heiligheid en heiliging voor Jezus Christus.
BIJBEL: Wij geloven dat de Bijbel het onfeilbare, onveranderlijke en onfeilbare Woord van God is. Wij geloven dat de hele Schrift, van Genesis tot Openbaring, het geïnspireerde Woord van God is, en dat de Authorized King James Translation of the Bible de beste van alle vertalingen is die beschikbaar zijn in de Engelse taal.
CHRISTELIJKE DOMINION: The Church of the Culdees believes in Godly dominion of the earth, to the glory of Jesus Christ. We believe in Christian occupation and reconstruction of the earth under Jesus Christ. This includes increasing the size and strength of the Christian family, Home Birthing of children, Home Schooling of children, building houses, planting gardens, and gathering God’s people in rural areas. We believe in the planting of churches and in the preaching, teaching, and printing of the Gospel of the Kingdom Message.
ONZE FUNDAMENTELE HISTORISCHE CANON
Bijlage.
De onduidelijkheid van de oorsprong van de Culdich (verengelste Culdees) heeft ertoe geleid dat veel schrijvers aannemen dat hun naam is afgeleid van hun leven en werk. De interpretaties 'Cultores Dei' (aanbidders van God) en 'Gille De' (dienaren van God) zijn ingenieus maar gaan niet ver om het probleem op te lossen. Culdich is nog steeds in gebruik bij sommigen van de Gael, van Cultores Dei en Gille De weten ze niets. (1)
'Vanaf zijn oudheid, bij wijze van onderscheiding, "Ealde Chirche" genoemd, dat is aanvankelijk de Oude Kerk van het vlechtwerk, genoot enigszins van hemelse heiligheid, zelfs vanaf het allereerste begin, en blies het uit over het hele land en claimde superieure eerbied, hoewel de structuur gemeen was. Daarom verzamelden zich hier hele stammen van de lagere orden, die zich over elk pad verdrongen; vandaar verzamelde de weelderige, ontdaan van hun pracht; vandaar dat het de drukke residentie werd van religieuzen en literairen. Want, zoals we hebben gehoord van mannen uit oudere tijden, nam Gildas hier, een historicus, noch ongeletterd noch onelegant, gefascineerd door de heiligheid van de plaats, zijn verblijfplaats gedurende een aantal jaren in. Deze kerk is dus zeker de oudste die ik in Engeland ken, en aan deze omstandigheid ontleent haar naam. Bovendien zijn er documenten met weinig krediet die op bepaalde plaatsen zijn ontdekt met de volgende strekking: Geen andere handen dan die van de discipelen van Christus richtten de kerk op in Glastonbury…. want als Phillip de Apostel tot de Galliërs reikte, zoals Freculphus in het vierde hoofdstuk van zijn tweede boek vertelt, kan men aannemen dat hij het woord ook aan de andere kant van het kanaal had geplant. '(19)
De Culdees die op Iona woonden en de heerschappij van Columba beleden, waren gekerstende druïden, die met hun geloof een groot element van de oude druïdische cultus vermengden. . . . Maar al hun macht schreven ze toe aan Christus - Christus is mijn druïde, zei Columba. '(18)
Voor een volk wiens gevoel van toekomstig bestaan zo innemend was dat het voorgevoel bijna te diep door hen werd gevoeld, zou de prediking van Jezus en de opstanding met onweerstaanbare kracht aanspreken. Er was geen gewelddadige scheiding tussen de nieuwe leer en die van hun eigen druïden, noch werd er zo veel gevraagd om hun oude geloof terug te draaien om het vast te leggen voor een vollere en perfectere openbaring.
Goed heeft de Zweedse dichter Tegner in 'Frithiofs Saga' de glimp van de dageraad van de Evangeliedag afgebeeld, toen hij de oude priester beschreef als profeterend
'Allemaal gegroet, gij nog ongeboren generaties
Dan wij veel gelukkiger; eens zult gij drinken
Die beker van troost, en zie
De fakkel van de waarheid verlicht de wereld,
Toch verachten wij niet; want we hebben gezocht
Met oprechte ijver en onbewogen oog,
Om een straal van dat etherische licht te vangen,
Alfader is nog steeds één, en nog steeds dezelfde;
Maar velen zijn zijn goddelijke boodschappers. '
2. Trias Thaumaturga, p. 156b.
3. Freculphus apud Godwin, p.10. Zie Hist. Lit., II, 18.
4. Baronius toevoegen. ann. 306. Vaticaan MSS. Nova Legenda.
5. Domesday Survey Fol., P.449.
6. Zie Epistolae ad Gregorium Papam.
7. Zie Joseph of Arimathea, door Rev.L.Smithett Lewis.
8. Concilia, Deel I, p.9.
9. Malmes., 'History of the Kings', pp.19,20.
10.G.Smith, 'Religion of Ancient Britain', hfst. II, p.37.
11. Morgan, 'St.Paul in Britain', p.73.
12.Nath. Bacon, 'Laws and Government of England', p.3.
13 Baronius en Ann 459, ex. Actis Marcelli.
14 Moncaeus Atrebas, 'In Syntagma', p.38.
15 Nennius (uitg. Giles), p.164. Book of Llandau, pp 26,68,289.
16. Morgan's 'British Cymry.'
17. Ussher (uitg. 1639), pp. 5,7,20.
18. 'The Mysteries of Britain', pp.62,64,65.
19.Dudley Wright, 'Druidism', p.12.
20.Holinshed, 'Chronicles', p.23.
21. 'De Demostratione Evangelii,' Lib. III.
22. 'Advies Judaeos,' Hfst. VII. Def. Fidei, p.179.
23.Origen, 'Hom. VI in Lucae. '
24. 'Hom. in Jesaja, 'Hfst. LIV en Epist. XIII advertentie Paulinum.
25. 'Ad Psalm', CXLV, III.
26 Chrysostom, 'Orat O Theo Xristos.'
27. 'De Excidio Britanniae', Sect. 8, p.25.
28.'Concilia, 'fol., P.1.
29.Lib. II.
30.Sabell. Enno, Lib. VII, hfst. V.
31. King's 'Vale Royal', Bk. II, p.25.
32 Topografie. Hibern Distinct. III, Cap. XXIX.
Culdees waren de eerste christenen, "Drama of the Lost Disciples" door George F. Jowett
uit het subhoofdstuk “de Culdees”:
CULDEE
De titel, "christelijk", zou zijn oorsprong hebben in
Antiochië, na de enthousiaste ontvangst aan de
discipelen die daarheen vluchtten in het jaar 36. Het is dichter bij de waarheid
dat de inwoners van deze oude stad verwezen naar de
bekeerlingen als "Kleine Christussen", en "Kleine mannen van Christus". Deze
labels zijn zeker niet de juiste interpretatie van de naam
"Christen". Het woord is een samenstelling van Grieks en Hebreeuws.
"Christus" is het Griekse woord dat "gewijd" betekent, en "ian" is
van het Hebreeuwse woord "ben", wat een persoon of mensen betekent.
Daarom is de ware betekenis van het woord "christen"
“Toegewijde mensen”.
Vroege geestelijken en historici stellen zeker dat de
woord is van Britse oorsprong. Filologen ondersteunen ook zijn bewering
Britse uitvinding; gecreëerd door het Britse priesterschap, onder wie
de christelijke beweging kreeg haar eerste en sterkste impuls.
Onderbouwing is te vinden in de verklaring van Sabellus, AD 250,
die schreef: „Het woord christen werd voor het eerst gesproken in
Groot-Brittannië, door degenen die het Woord voor het eerst ontvingen, van de discipelen
van Christus. "
Het is interessant op te merken dat de Bethanië-groep die landde
in Groot-Brittannië, werd nooit door de Britse priesterschap aangeduid als
Christenen, en zelfs niet later, toen de naam algemeen werd gebruikt.
Ze werden "Culdees" genoemd, net als de andere discipelen die later
volgde de Josephiaanse missie naar Groot-Brittannië.
Er zijn twee interpretaties gegeven aan het woord "Culdee", of
"Culdich", beide woorden puur uit de Kelto-Britse taal, de
eerste betekenis "bepaalde vreemden", en de andere zoals uitgelegd door
Lewis Spence, die stelt dat "Culdee" is afgeleid van
"Ceile-De", wat "dienaar van de Heer" betekent. In beide gevallen is het
betekenis is passend.
Deze titel was van toepassing op Jozef van Arimathea en de zijne
metgezellen, geeft duidelijk aan dat ze als meer werden beschouwd
dan gewone vreemden. De naam onderscheidt ze als iemand
speciaal. In dit geval omdat ze met een special in Groot-Brittannië zijn aangekomen
missie met een speciale boodschap, kunnen we de titel redelijk accepteren
bedoeld om hen te identificeren als "bepaalde vreemden, dienaren van de
Heer".
In de oude Britse Triads, Joseph en zijn twaalf
metgezellen worden allemaal Culdees genoemd, evenals Paul,
Peter, Lazarus, Simon Zelotes, Aristobulus en anderen. Dit is
belangrijk. De naam was niet bekend buiten Groot-Brittannië en daarom
kon alleen worden toegewezen aan degenen die daadwerkelijk hadden gewoond
onder de Britse Cymri. De naam is nooit op iemand toegepast
leerling niet geassocieerd met de vroege Britse missies. Zelfs
hoewel Gallië Keltisch was, werd de naam daar nooit gebruikt. In
later kreeg de naam Culdee een extra betekenis,
met nadruk op het feit dat de Culdee Christian Church de
originele Kerk van Christus op aarde. Het werd een titel waarop werd toegepast
de kerk, en haar hogepriesters, eeuwenlang volhardend in
delen van Groot-Brittannië, nadat de naam elders in het voordeel was uitgestorven
van de meer populaire naam, Christian. Culdees zijn opgenomen in
kerkdocumenten die tot n.Chr. dienden in St. Peter's, York
936. En, volgens dominee Raine, waren de canons van York
riep Culdees pas tijdens het bewind van Hendrik II. In Ierland a
het hele graafschap heette Culdee, met nadruk verklaard wanneer
verwijzing werd gehoord tijdens een terechtzitting in de zeventiende
eeuw, wat zijn wetten betreft. De naam Culdee en Culdich klampte zich vast
vasthoudend aan de Schotse kerk en haar prelaten, veel langer
dan elders.
Cambell schrijft in "Reullura":
De pure Culdees
waren Alby's [Albion] eerste priesters van God,
was er nog een eiland van haar zeeën,
te voet van Saksische monnik werd betreden.
Dutch 
English 
German 
Polish 
Swedish 
French 
Ukrainian